Frans Westerbaan werkt al een hele tijd als vrijwillige chauffeur bij Aafje Gezellig op stap. Met veel plezier rijdt hij de bewoners van de Aafje huizen het hele land door om ze een fantastische dag te bezorgen. Helaas staan onze rolstoelbussen al een tijdje stil. Frans houdt daarentegen helemaal niet van stilzitten en heeft zijn werk als vrijwilliger een nieuwe invulling gegeven. Hier schreef hij een mooi verhaal over!
Bezig blijven als vrijwilliger
Het coronavirus heeft te veel ruimte gekregen om zich opnieuw te verspreiden. De strengere maatregelen hebben impact op mij, op jou en vooral op de kwetsbare ouderen. Mijn vrijwilligerswerk kwam stil te liggen en de gezellige ritjes en uitjes met cliënten konden niet meer doorgaan. Gelukkig konden we nog wel een bijdrage leveren bij het uitplaatsen van gasten van het zorghotel, locatie Maasstad, om ruimte te maken voor coronapatiënten vanuit het Maasstad Ziekenhuis. Ik ben blij dat ik hierbij kon helpen!
“ik trok de stoute schoenen aan en ben gaan rondvragen of er cliënten bij Aafje zijn die behoefte hebben aan extra hulp”
Om toch nog een beetje bezig te blijven, maakte ik af en toe een ritje met de bussen om ze niet vast te laten roesten en haalde ik ze nog even door de wasstraat. Maar dit is natuurlijk niet waarom ik vrijwilliger ben geworden. Ik trok de stoute schoenen aan en ben rond gaan vragen of er cliënten bij Aafje zijn die behoefte hebben aan extra hulp.
Aan de slag als boodschappenhulp
Het duurde niet lang voor ik antwoord kreeg van het team van Aafje Gezellig op stap en ik aan de slag kon! Ouderen kunnen zichzelf aanmelden voor diverse diensten. Van boodschappen doen tot aan kleine klusjes in huis, zoals het aandraaien van een lamp. Eén mevrouw vroeg of er iemand was die haar boodschappen wilde doen. Mevrouw woont nog zelfstandig, maar was slecht ter been en vermijdt liever de supermarkt in verband met het coronavirus.
Ik heb mevrouw diezelfde dag nog opgebeld en verteld dat ik de boodschappen voor haar ging doen. Ze reageerde vol enthousiasme en ze verwachtte niet dat haar verzoek om hulp zo snel opgepakt zou worden. Mevrouw wilde graag kennis maken en vroeg of ik even langs wilde komen. Vanuit Krimpen aan den IJssel reed ik naar Rotterdam Zuid om een babbeltje te maken.
“Na een gesprek van bijna drie kwartier stelde ze voor om deze keer toch nog mee te gaan naar de supermarkt, zodat ik weet welke producten zij altijd koopt.”
Ruim een uur na ons telefoongesprek belde ik, uiteraard in mijn Aafjekleding, aan. ‘Oh dan ben jij dus Frans van Aafje’ hoorde ik aan de andere kant. ‘Kom naar boven! Nummer 98, tweede verdieping. Je mag de lift nemen!’. Terwijl ik over de galerij liep zag ik aan de andere kant dat mevrouw naar mij stond te zwaaien. Bij aankomst vroeg ze me gelijk naar binnen. ‘Wel even de voeten vegen graag’. Zo gezegd, zo gedaan liep ik de nette woonkamer in en mocht ik gaan zitten. Wel met anderhalve meter afstand natuurlijk! We hebben het over van alles gehad en het verhaal over haar hele familiegeschiedenis mocht natuurlijk niet ontbreken. Na een gesprek van bijna drie kwartier stelde ze voor om deze keer toch nog mee te gaan naar de supermarkt, zodat ik weet welke producten zij altijd koopt.
Samen liepen we naar de supermarkt. Na ongeveer een half uur gespendeerd te hebben in de winkel, hadden we een aardig volle boodschappenkar. Mevrouw was voor de rest van de week voorzien van boodschappen. Ze was zeer tevreden en we maakten gelijk een afspraak voor de week daarop.
Met een voldaan gevoel reed ik weer naar huis en besefte ik weer waarom ik graag als vrijwilliger werk!
